Ali Adalıoğlu

Çok kullanılan bir atasözüdür,
“İğneyi kendine batır çuvaldızı başkasına”!..
Biz nedense çuvaldızı başkasına batırmayı daha çok yeğleriz.
Kendi canımız acımadan, başkasını acıtmaya bayılırız!
Bunun içindir ki, onların acısını anlama şansımız olmaz/olamaz.
Sözü nereye mi getireceğim?
Tabi ki MERSİN GAZETECİLER CEMİYETİ’ne..
MGC kurulalı 44 yıl oldu.
2001 yılına kadar 73 üyeyle yoluna devam etti.
Tankut Tufan, Osman Bekiroğlu,  Yurdakul Dinçerden, Vahap Şehitoğlu,  Şevket Coşkun ve de ben o süreçte başkanlık yapma onurunu yaşadık.
Üye sayımız azdı , ama saygınlığı oldukça f azlaydı MGC’nin.
Çünkü, yönetenler de üyeler de  gazeteciydi.
En güzel yerlerde mekanımız oldu.
Kendimize istemediğimiz için ,bu mekanlara tüm Mersin destek verdi.
Yerel yönetimlerden sivil toplum örgütlerine ve de  iş dünyasına kadar.
O zamanlar ilişkiler dengeliydi.
Şimdiki gibi çıkar üzerine değildi.
Bugün gelinen noktada MGC son seçimlerini yaklaşık 400 üyeyle yaptı.
Kaçı gazetecidir bilemem.
Seçimi bir oyla televizyon patronu kazandı.
Emekçi rakibi ise kaybetti.
Sonrası malum.
MGC mahkemelik oldu.
“Listede olanlara oy kullandırmamışlar, olmayanlara oy kullandırmışlar” diye
Mahkeme seçimin yenilenmesi kararı verdi.
Seçimin yenilenmesi neyi değiştirecek?
Bunu anlamak güç!
Önce yönetenin zihniyeti değişmeli!
Bunun için MGC Başkanı tüm üyelerine eşit mesafede olacak/olabilecek.
Aynı şekilde Siyasilere STK ve İş İnsanlarına da.
Keseri hep kendi tarafına yontmayacak!
Basın toplantılarında, baş masada değil arkadaşları ile oturacak.
Toplantı adabına uymayanlara  gerekli uyarıyı yapabilecek.
400 üyenin içinden gerçek gazetecileri ayırarak, diğerlerini  saf dışı bırakacak!
Ve de Belediye Basın Bürosunda çalışanların hepsini üye yapmayacak.
Acıdır, ama onların bağımsız oy verme şansı yoktur.
Belediye Başkanı kimi derse onu desteklerler.
Geçmişte bunun örneği yaşanmıştır.
(Aslında biraz aklı olan belediye başkanı bu işe bulaşmaz!)
En önemlisi de Cemiyet Başkanı, “Ben değil biz” demesini bilecek.
Üyelerinin Basın Meslek İlkeleri’ne uyması konusunda yaptırımı olacak.
 
Sözün ÖZÜ;

Duydum ki MGC seçime gitme kararı almış.
Tabi ki mahkeme zoruyla.
Ancak, halen üye karmaşası çözülememiş.
Başkan adaylarının sayısı oldukça fazla.
Beni ilgilendirmiyor.
Senelerce başkanlığını yaptığım MGC’den 2001 yılında istifa etmiştim.
Geçtiğimiz aylarda çok sevdiğim bir meslektaşım geldi yönetim kurulundan.
Tekrar üye olmam için form verdi.
Ben de Onun hatırına formu doldurdum ve kendisine verdim.
Duydum ki başkanlık için benim adım da geçiyormuş.
Buradan açıklıyorum;
Ben hiçbir yere aday/maday değilim.
Kimse potansiyel bir tehlike olarak görmesin.
Yaşımız da ilerledi.
Hep, “gençlere yol açmıyoruz” diye eleştiriliyoruz!.
(Benim bildiğim herkes kendi yolunu açar.
Tabi ki yeteneği ve özgüveni varsa.)
GENÇLERE yol açalım!
Biraz da onları izleyelim.
Çuvaldızı başkasına batırmadan önce iğneyi kendilerine batıracaklar mı bir görelim.
Yoksa aynı tas aynı hamam devam mı edecek?
Böyle olacaksa seçime ne gerek var.
MGC birilerinin güdümü altında yoluna devam eder gider.
MGC saygınlığını tekrar kazanmak istiyorsa, gerçek gazeteciler şapkalarını önüne koyupdüşünmeli ve ona göre hareket etmelidir.
Aslında zaman iğneyi değil çuvaldızı kendimize batırma zamanıdır!
Benim söyleyeceklerim şimdilik bu kadar…
Gerisi size kalmış.