Mersin’in yakın tarihinde bir fuar kültürü vardı. Fuar ve  festival anlamında İzmir’den sonra Türkiye’nin en gözde lokasyonuydu Mersin..

Kent büyüdükçe bu tip organizasyonlar maalesef doğru orantıyı tutturamadı. Göçler,  yerleşik kültürün karşısına çıktı ve geleneksel yapıyı değiştirdi. Yani kent büyüdükçe, bu organizasyonlar küçülmeye, lokal ve spesifik bir hal almaya başladı.

Böylece farklı kültür ve kimliklerin zenginliğini ancak hamasi nutuklarda yaşayabilen bir kent oldu Mersin.. Ortak hareket etme bilincinden uzaklaştı, kendi gücünün farkında olmadı ve dinamiklerini bir türlü harekete geçiremedi. Anlayacağınız varlık içinde yokluk çekti.

Son dönemler bu yapıya bir isyan ve direniş vuku buldu…  Köşelerine çekilmiş ve kendi sosyal hayatlarını yaşayan kent insanını, ortak alana çekme çabaları sonuç vermeye başladı.

Mesela her ne kadar belli bir sınıfa hitap etmiş olsa da Uluslararası Müzik Festivali bu yıl 19 yaşına basacak.

Sektörel bir altyapıya sahip olsa da Narenciye Festivali’nin bu yıl sekizincisi yapılacak..

Bu yerleşik sektörel ve sınıfsal organizasyonların dışında farkındalık yaratacak dokunuşlar da oldu bu süreçte ..

Geçtiğimiz aylarda Akdeniz Belediyesi tarafından yapılan Balık Festivali özgün bir proje olarak karşımıza çıktı. Mersin’de deniz ve gastronominin birleştiği kült bir yapı olan Karaduvar’ın gece hayatının renkliliği bu festivalle iki gün boyunca gündüze taşındı.  Bu festivalin tek eksiği  (!)  vardı, oda tercih meselesinden ibaretti.. Bu projeyle Mustafa Gültak , “denizden babam çıksa yerim” diyen Karaduvar insanının oltasına ve ağına son dönemlerde takılmış en lezzetli balık oldu açıkçası.

Balık festivali ile denizi ile küskünlüğünü gideren Mersn’in sırtını dayadığı Toros dağları ile barışması da şunun şurasında birkaç gün önce yaşandı. Kış aylarında sosyal hayatını kapalı alanlarda renklendirmeye çalışan Mersinliler için “ BEYAZ” bir sayfa açıldı. Toroslar Belediyesi tarafından düzenlenen Kar festivali bu kentin kış turizminde de var olabileceğinin açık kanıtı niteliğindeydi. Bir türlü hayata geçirilemeyen Karboğazı kayak merkezi projesinin bu kente ne kadar gerekli olduğunu anlattı bizlere bu festival.  Belediye Başkanı Atsız Afşın Yılmaz’ın bu projesi deyim yerindeyse Eskişehir’e “deniz” getiren bir  Yılmaz Büyükerşen dokunuşuydu. Beyazı sadece giydiğinde, yediğinde , içtiğinde  gören  bir şehrin merkez belediyelerinden birinin, bunu festival boyutuna taşıması  ve bu buluşmayı gerçekleştirmesi alkışa değer bir hareketti. Torosları sadece bir dağ olarak görmek, eteklerinde pineklemekten  öte, bu yüce dağın  enerjisinden ve bereketinden faydalanmak gerektiğini anlattı bizlere Atsız Afşın Yılmaz.

Dedim ya lafımın başında.
Gücünün farkına varmalı bu kent.
Ne yapabileceğini sınamalı.
Kendini anlamalı, anlatmalı…
Denizinde balık, dağında kar olmalı..