NUTUK, baştan sona bir devrimin içinde, Atatürk'ün merkezinde olduğu bir tartışma, çatışma, çelişme, birleşme manzumesidir.

NUTUK, Atatürk'ün bir yaşam öyküsü asla değildir.
NUTUK, Yılmaz ÖZDİL'in "m. Kemal"i hiç değildir.
NUTUK, yer yüzünde bu nitelikte dünyada ilk kez yapılmış olan bir millet devriminin geniş panoramasıdır!

ERZURUM KONGRESİ kararları, konjünktür nedeni ile hâlâ ülkemizde yürürlüktedir:
"Milli sınırlar içinde vatan bölünmez bir bütündür, bölünemez.
Her türlü yabancı işgal ve müdahalesine karşı millet hep birlikte kendini savunacak ve direnecektir.
Kuva-yı Milliye’yi tek kuvvet tanımak ve milli iradeyi hakim kılmak temel esastır."

TEMMUZ Ayı içinde 100. Yıl Dönümünü kutlayacağımız Erzurum Kongresi'nde yukarıda ana esaslarını sıraladığımız ve bir milli devrim program ile başlayan milli demokratik devrim tarihi, Atamız aramızdan ayrılana kadar devam eder.
Bu öykünün merkezinde günün koşullarına göre, ne yapılmasının ya da yapılmamasının tartışmalarının ateş çemberi bulunur.
Atatürk, yapmak istedikleri ve söyledikleri ile çoğunlukla hep yalnızdır.
Erzurum Kongresinde de yalnızdır, cumhuriyetin ilanına kadar hemen hemen her aşamada da yalnız kalmıştır.
Ama ne yaptığını bilen, fikirleri oturmuş, vatanın bağımsızlığının kazanılmasının nasıl mümkün olabileceğini kavramış biri olması, üstün yetenekleri, devrimci cesaretinin yüksekliği, Türk Milleti'ne duyduğu, kimsenin göremediği güven, özgüven eninde sonunda, istemeseler de başından sonuna kadar O'nu milli devrimin lideri olarak herkese kabul ettirmek zorunda bırakmıştır.
Bu nedenle zaman zaman arkadaşlara soruyorum; 
"Atatürkçü olduğunu ifade edenlerin kaçı, Erzurum Kongresi sürecinde anlatılan bölümlerde de görüldüğü gibi, Atatürk'le her konuda anlaşabilirdi? 
Hatta kaçı, farklı fikirlere sahip olsa dahi hangi cesaretle koynunda ölüm fermanını taşıyan, adı "asi"ye çıkmış, Sarışın Paşa'nın örgütlediği o Erzurum Kongresi'ne ve diğer kongrelere katılabilirdi. 
Bugün de ülkemizde ortaya çıkan yeni durum, sorun ve fikirleri, özgürce tartışarak sürece ne kadar bilimsel katkı sunabiliyoruz? 
Gitmemiz gereken yolu kaçımız net olarak görebiliyor? 
Örneğin, bir CHP'li olarak ben, "HDP ile ittifak, yeni bir Açılımın inşası, Yerel Özerklik Şartının Kabulü ve Genişletilmesi, Eşit Yurttaşlık, Yeni Türksüz bir Anayasa, Ana Dilde Eğitim" vb konularda CHP içinde partinin üst yönetimine yerleşmiş bir kliğin faaliyetlerine, Atatürk, Milli Türk Devleti, bizatihi Türk Milleti'nin kendisine ve hatta CHP'nin kuruluş felsefesine, program ve amacına aykırı olduğu için karşı çıktığım zaman, cumhurbaşkanı adayı olarak ne milli devlet ve ne de Atatürk ile zerre yakınlığı olmayan EKMELETTİN İHSANOĞLU ve ABDULLAH GÜL'ün adaylığının kabulüne itiraz ettiğimde, pek çok Atatürkçü arkadaşın başına geldiği gibi, neden linç, hakaret ve küfre maruz kalıyorum, neden "bu gelişmeler partide gerçekten yaşanıyor mu" diye kafa yoran, aydını (!) bol olan CHP'de Allah'ın kulu bir tek Atatürkçü kıdemli ya da yeni bir üye çıkmıyor, olanları sorgulama cesareti ya da basiretini gösteremiyor? 
Neden? 
Neden CHP içinde artık ATATÜRKÇÜ çizgi, en kenara, yetim, kimsesiz ve tek başına biri gibi itilmiş, kaderine razı, partinin durumunu kabullenmiş ve sessiz durumdadır?
CHP tabanı, neden dut yemiş bülbül gibidir ya da partinin üstüne kim veya hangi şeytanî güç ölü toprağı serpmiştir?
Sesimiz, bu aymazlık ve ideolojik sapmaya, savrulmaya karşı neden çıkmıyor?
Korkuyor muyuz, yoksa gerçekten Atatürkçü çizgiden bihaberiz, cahiliz ve devrimci değil miyiz?
Bu mudur, yedi düvele baş kaldıran, çeteleri alt eden, görülmemiş devrimleri yapan, her şeyi göze alarak "Ya İstiklal ya Ölüm!" diye arşa kadar yükselen sesiyle haykıran Atatürkçülük?
Bu nasıl bir sessizlik?
İşte asıl sorun burada."
Ön yargıları yıkın, gerçeklere sarılın!
Türk milli devleti de, Türk Milleti de, inanın düşündüğünüzden çok kolay ve kısa zamanda Atatürk'ün hedeflediği "Tam bağımsız ve gerçekten demokratik Türkiye"de kaderi ve geleceği ile hemhâl olacak, bütün Türk milletinin birlikte yaşadığı, Büyük Uyum Dünyası'na kavuşulacaktır.