Çerçeveye Sığmayan Tablolar

            Ahmet Yeşil Mersinli ve Mersin’de yaşıyor. Ama o yalnız Mersinlilerin değil, tüm ülkemizin gururu. Çünkü o, dünyanın birçok ülkesindeki koleksiyonlarda eserleri olan, ulusal ve uluslar arası yarışmalarda 26 ödül almış bir ressam. Ulusal Kanal’a ve Uğur Mumcu Vakfına da eser bağışlamış olan Yeşil’in sanat yaşamının 35. Yılı, bir hafta önce Mersin Sanayi ve Ticaret Odası salonunda yapılan bir panel ve açılan bir sergi ile kutlandı. Mersin’in tüm sanat çevreleri ve kitle örgütlerinin temsilcileri oradaydı.

                         “Ahmet Yeşil’in Resmine Soru Sorulmaz”         

Serginin açılışından önce yapılan panelde edebiyatçı ve eleştirmen Celal Soycan Ahmet Yeşil’in yapıtlarını şöyle anlattı. “Ahmet Yeşil’in tablolarına bakmak için belli bir kesime ait olmak gerekmez. Her kültürden, her yaştan insan bu resimlere rahatlıkla bakabilir. Resme bakanla resim arasında perde yoktur. Aslında Ahmet Yeşil’in resminde konu da yoktur. ‘Bu resim neyi anlatıyor?’ diye sorarsanız, sorunuz boşluğa düşer. Ahmet Yeşil’ in tablolarına çerçeve de konulmaz. Çünkü çerçeve o resmi sınırlar, boğar. Ahmet Yeşil’in çerçevesiz resimleri ise tuvalden taşar ve nereye kadar taşması gerektiğine resme bakanlar karar verir”

                       “Halat”ın Çağrıştırdıkları

Ahmet Yeşil’in yapıtlarında esas obje ip,  kendi deyimiyle halattır. “Neden halat?” sorumuza “Işık ve renkleri kullanarak, halatın ritmini yaşamın dinamik ritmiyle birleştiriyorum” yanıtını verdi.

1974 yılından bu yana fotoğraf çekerim, ama şimdiye kadar bir resim üzerine yorum yapmayı hiç haddimde görmemiştim. Belki de Celal Soycan’ın sözlerinden aldığım cesaretle, Ahmet Yeşil’in tablolarına uzun uzun bakarak hayallere daldım.

Çok küçüktüm. Annem tarlada çift sürüyor, ben de bir ağacın altında onu izliyordum. Tablonun birindeki halat, pulluğun toprakta bıraktığı o ize ne kadar da benziyor! Bir keresinde de dut ağacımıza yuva yapan karganın yavrusu yere düşmüştü. Anne karga yavrusunu tekrar yuvaya taşıyabilmek için defalarca sorti yapmış, ama ne yazık ki başaramamıştı. Acaba şu tablodaki halat o zaman elimde olsa ona yardımcı olabilir miydim?

Müjdeler olsun! Artık ne onlar, ne ben, ne de tüm dünya utanacak. Çünkü Amerikan askerlerinin çırılçıplak soyduğu Vietnamlı kadınları, Ahmet Yeşil’in her renkten halatlarıyla sımsıkı sarıp sarmaladım. Kirlettiğimiz ırmaklar da artık utanmayacak renklerinden. Çünkü mavi renkli halatların tümünü onlara hediye ettim, en çok balıklar sevindi.

Sarıkamış’ta donan askerlerimizi halatlarla ısıttım, Aylan bebeği de halatla çekip kurtardım. Hepsi yaşıyor. Kapitalizm dünyanın damını delmiş, ozon tabakasındaki delik gittikçe büyüyormuş. Kim bilir, belki bu halatlarla onu bile onarabiliriz.  

Halatlardan oluşmuş yemyeşil dalgaların üzerindeki köpükler o kadar sahici ki, sakın yanılıp da paçalarınızı sıvamaya kalkmayın.

            Evet, Ahmet Yeşil’in tablolarında konu yok, ama bulmak istersen çok…

Sergiyi izledikten sonra Ahmet Yeşil’le bir de söyleşi yaptık.

Kısaca Ahmet Yeşil Kimdir?

Mersin’de doğdum, Mersin’de yaşıyorum. 1973-1985 yılları arasında Nuri Abaç, İlhan Çevik ve Ernür Tüzün’den resim eğitimi aldım. 2015 yılında Anadolu Üniversitesi Sosyoloji bölümünden mezunum. Uluslararası Plastik Sanatlar Derneği üyesiyim.

Bu son serginize gösterilen ilgi normalin çok üstündeydi, nasıl açıklarsınız?

İnandığım çizgiden ödün vermedim, inandığım doğruları sürdürdüm. İnsan ilişkilerimde doğru yerde olduğuma inanıyorum. Elbet sanatıma olan ilginin de payı var.

Şimdiye kadar kaç sergi açtınız?

Şimdiye kadar 109 kişisel, 300’ün üstünde de yarışma ve karma sergiye katıldım. Ülkemizde birçok özel koleksiyonda, yurt dışında da Almanya, Amerika, Kanada, Hollanda, İngiltere, Romanya ve Tayvan gibi bazı ülkelerde önemli koleksiyonlarda eserlerim var.

Sizi en fazla etkileyen serginiz hangisi?

Geçen hafta Tayvan’ın başkenti Taipei’nin en yüksek binasının 101. katında bir sergim oldu. 1000’ in üzerinde insan ve Tayvanlıların duayen olarak gördükleri sanatçılar katıldı. Çok övgü aldım. Dün telefon ettiler, oranın en ünlü koleksiyoncularından biri 7 tablomu almış. Açıkçası Tayvan sergisi beni çok etkiledi. Batı ülkelerindeki sergilerime gelen eleştirmenler genellikle “Ah ne güzel, tam çağdaş Batı ekolü” diyorlar. Bu söyleme biraz kızıyorum ve “ kardeşim ben Türk’üm” diyorum. Rahmetli Atilla İlhan’ın çok hoşuma giden bir anısını paylaşmak isterim. Paris’te bir Çinli ile kafede oturuyormuş. Sonradan bir Fransız sohbete katılmış ve söze “Siz Uzak Doğulular” diye başlamış. Çinli sözün devamını dinlemeden “Kime göre Uzakdoğu?” diye sormuş.

            Yurtdışı sergilerinizde devletin bir katkısı oluyor mu?

            Evet oluyor. Sağ olsunlar, özellikle tabloların taşınması konusunda yardımcı oluyorlar. Ayrıca hemen tüm sergilerime o ülkedeki elçilik yetkililerimiz katıldı.

            Öğrencilerin sık sık atölyenizi ziyaret ettiğinizi biliyorum. Onlar size ne soruyor, siz onlara ne anlatıyorsunuz?

            Çok dinamik bir sohbet ortamı oluşuyor, aklınıza hayalinize gelmeyen sorular soruyorlar. Onlara ilk önerdiğim şey “Ne okuyorsanız okuyun, ama mutlaka okuyun” oluyor. ‘Okumayan bir kişinin başarılı olması çok zordur’u anlatıyorum. Sinemaya, tiyatroya, operaya gitmelerini, resim sergilerini gezmelerini öneriyorum. İlla sanatçı olmak gerekmiyor, iyi bir izleyici olmak da önemli.

                                                                       Yusuf Çelik-Mersin